تواضع
بسم الله الرحمن الرحیم
عالم ربانی و فقیه صمدانی، آیة الله العظمی میرزا حسن علی مروارید (قدس سره) ، در آخرین سفر زیارت عتبات عالیات در سال 1377 شمسی ، به همراه چند تن از نزدیکان برای دیدار با مرجع عالی قدر شیعه ، آیة الله العظمی سیستانی، به منزل ایشان رفتند.
با ورود حضرت آیة الله مروارید، آیة الله العظمی سیستانی به صحن حیاط آمدند و بعد از سلام، دست حضرت آیة الله مروارید را بوسیدند و خودشان یه جای یکی از جوان ها زیر بغل ایشان را گرفتند.حضرت آیة الله مروارید که در آن ایام چشم شان نمی دید، پرسیدند: ایشان کیست؟
حضرت آیة الله سیستانی پاسخ دادند: منم علی!
افق پارسایی(ضمیمه هفته نامه افق حوزه)-دی ماه 1392
ردپای هر دوی ما روی ساحل به جا مانده بود...
به گذشته که برگشتم دیدم در هنگام سختی تنها یک ردپا به جا مانده است...
از خدا گله کردم که چرا در هنگام سختی رهایم کردی...؟؟؟!!!
خدا لبخندی زد و گفت:تو در آن موقع بر دوش من بودی