بسم الله الرحمن الرحیم
پرسش از کم بودن تعداد زنان در مقایسه با مردان ، میان یاوران حضرت ، حرف صحیح وپسندیده ای نیست ؛ چرا که یاوری ، نه فقط به معنای جنگیدن و سلاح برکشیدن است ؛ بلکه یار و یاور واقعی ، کسی است که با همۀ وجود ، در خدمت امام و اهداف او باشد و آنچه را که حضرت از او می خواهد ، انجام دهد. در زمان غیبت و انتظار ، به وظیفۀ یک منتظر واقعی آگاه باشد و آنچه را در این مدّت بایسته است ، انجام دهد و در زمان ظهور ، گوش به فرمان و مطیع دستورهای او باشد و امر او را امتثال کند. مگر فاطمه زهرا و زینب کبری سلام الله علیهما از یاوران پیامبر و امام زمان خود نبودند؛ در حالی که جنگ ظاهری با اسلحه نیز نداشتند؟هرکس به تاریخ بنگرد، به خوبی به نقش بارز و بی بدیل آنان در یاری رهبر خود پی می برد . یاری رهبر در رساندن پیام او و مکتبش ، بسیار ارزشمند است و اصولاً حرکت فرهنگی ، پایه و اساس است ؛ چرا که اگر یاری امام در بُعد فرهنگی و تبیین معارف دین نباشد و مردم از اهداف و برنامه های امام آگاه نباشند ، طبعاً ، برای کمک به گسترش فرهنگ و مکتب او ، سلاح به دست نمی گیرند. زنان ، در این عرصه مهم، به خوبی می توانند ایفای نقش کنند و یاری امام خود را در حدّ اعلاء ، اعلام و آشکار کنند .
همچنین در مواردی که یاری کردن مربوط به حالت جنگ و قیام و جهاد باشد ، طبیعی است که مردان باید حضور فعّال تر داشته باشند؛ چرا که خداوند با توجّه به ویژگی های جسمی و روحی زنان و مردان، وظایف و تکالیف را قرار می دهد و ویژگی ها و مشکلات جنگ، به گونه ای است که نه با جسم زن سازگاری دارد و نه با روح او همخوانی دارد؛ لذا وظیفۀ جهاد، از دوش آنان برداشته شد،مگر در زمان ضرورت.1
بسم الله الرحمن الرحیم
در روایات ، ویژگی های مختلفی برای زنان آخرالزمان ذکر شده است ، از جمله اینکه : زنانی هستند که در نوع پوشش ، گرایش به پوشش های مردانه پیدا می کنند و این مسلماً ناشی از یک حالت روانی است که اگر زنی بخواهد اطوار و حالت های مردانه داشته باشد ، یکی از تجلیاتش در نوع پوشش و لباسی است که استفاده می کند.به عبارت بهتر در آخرالزمان مرزهایی که جدا کننده ی زن و مرد است ، عمدتاً برداشته شده و نوعی اختلاط فرهنگی و دیگر ابعاد از جمله در پوشش بین زن و مرد مشاهده می گردد.
خصوصیت دومی که برای این زنان ترسیم شده این است که این ها علاوه بر پوشش ظاهری، در همه ی مسایل و در همه حالت ها زنانی هستند که می خواهند ژست مردانه بگیرند؛ لذا در روایت داریم
این خبر پیچیده هر جا توی شهر:
یک نفر می آید از آن سوی شهر
نور می پاشد به پایش آسمان
طاق نصرت می زند رنگین کمان
باد و باران دوست خود رو می کنند
کوچه ها را آب و جارو می کنند
او به هر پس کوچه ای سر می زند
خانه ها را تک به تک در می زند
بر پلیدی ها همه اُف می کند
مهربانی را تعارف می کند
حرف هایش مثل شبنم تازه است
بر تنِ گلبرگ ها، اندازه است
اوج می گیرد دل ما پیش او
ما همه هستیم قوم و خویش او
جان ما چون شمع و او پروانه است
او نه مهمان ، بلکه صاحب خانه است*